البته باید بدانید که درصد بسیار زیادی از کودکانی که از مادران مبتلا به بیماری لوپوس پوستی متولد می‌شوند این بیماری را ندارند.
کالج آمریکایی روماتیسم شناسی با برنامه دسته بندی شده سعی کرده تا تشخیص لوپوس را تایید کند.
باید از داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود،استفاده کنید تا مطمئن شوید که کلیه ها، آسیب دائمی نمی‌بینند. خون و رگ های خونی
بیماری لوپوس با کمک داروهای مختلفی قابل درمان است. البته شدت التهاب و تورم در بافت‌های برخی بیماران باعث مرگ آنها می‌شود. در ادامه به روش‌های درمانی این بیماری می‌پردازیم.
افرادی که لوپوس ندارند، هم ممکن است این آنتی بادی را داشته باشند.
کلیه ها اندام هایی هستند که بیشتر تحت تأثیر عوارض بیماری لوپوس قرار می گیرند. التهاب طولانی مدت در کلیه ها باعث آسیب رسیدن به آن ها می شود. اگر این التهابات بیش از حد در این اندام ها باقی بمانند و درمان نشوند، کلیه ها شروع به از دست دادن عملکردشان می کنند.
بعضی از ژن های داخل بدن به سیستم ایمنی کمک می کنند تا فعالیت هایش را انجام دهد.
علاوه بر کم کاری تیروئید، گره‌های تیروئیدی و پرکاری تیروئید، هر دو مورد در بیماران مبتلا به لوپوس شایع تر از افراد سالم هستند.
به تازگی دانشمندان در حال بررسی فلور باکتری روده به عنوان عاملی در پیشرفت لوپوس هستند.
دلایل زبانه کشیدن این بیماری از فردی به فرد دیگر، متفاوت است که شامل موارد زیر می شوند: قرار گرفتن در معرض نور خورشید
بثورات پوستی یکی از علائمی است که در مبتلایان به لوپوس پوستی مشاهده می‌شود. این ضایعات که در چانه و بینی وجود دارند، با سوزش و خارش همراه هستند و قرار گرفتن در مقابل نور خورشید باعث تشدید این ضایعات خواهد شد.
اختلال نورولوژیک: این فرد حملات ناگهانی و روان پریشی دارد یا اینکه در تفکر و منطق به مشکل بر می خورد.
لوپوس را براساس علائم آن، معاینه فیزیکی و آزمایش خون تشخیص می دهند. آزمایشات می توانند به رد کردن شرایط دیگر کمک کنند.
آزمایش های ادرار در تشخیص و بررسی تاثیراتی که لوپوس روی کلیه ها می گذارد بیماری لوپوس تشخیص به پزشک کمک می کند.